Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
ukośnie — «w kierunku ukośnym; ukosem, na ukos, z ukosa» Deszcz zacina ukośnie. Ścieżka biegła ukośnie przez pole … Słownik języka polskiego
skos — m IV, D. u, Ms. skossie; lm M. y 1. «kawałek tkaniny odcięty ukośnie, pod kątem ostrym w stosunku do nitek tej tkaniny» Spódnica, falbana, plisa ze skosu. 2. «powierzchnia ukośna, skośna» Skos ściany. skosem «ukośnie, z ukosa, nieprostopadle»… … Słownik języka polskiego
faseta — ż IV, CMs. fasetaecie; lm D. fasetaet 1. archit. bud. «ukośnie ścięta krawędź naroża stosowana w budownictwie przy elementach narażonych na uszkodzenia (filary, obramowania okien itp.); wklęsły zaokrąglony narożnik między ścianami a sufitem lub… … Słownik języka polskiego
zaciąć — 1. Zaciąć konia «uderzyć konia batem lub szpicrutą, aby ruszył z miejsca lub szybciej biegł»: Stuckler zaciął konia. Znów ruszyli wydłużonym kłusem, w cieniu rozłożystych drzew, wokół gładkiego stawu, w szelestach przyrody. A. Szczypiorski,… … Słownik frazeologiczny
zacinać — 1. Zaciąć konia «uderzyć konia batem lub szpicrutą, aby ruszył z miejsca lub szybciej biegł»: Stuckler zaciął konia. Znów ruszyli wydłużonym kłusem, w cieniu rozłożystych drzew, wokół gładkiego stawu, w szelestach przyrody. A. Szczypiorski,… … Słownik frazeologiczny
bukszpryt — m IV, D. u, Ms. bukszprytycie; lm M. y żegl. «drewniana lub metalowa belka umocowana do dziobnicy żaglowca, wystająca ukośnie do góry przed dziób statku, służy do rozpinania lin i żagli; dziobak» ‹hol.› … Słownik języka polskiego
dziobak — m III, D. a, N. dziobakkiem; lm M. i 1. B.=D. zool. «Ornithorhynchus anatinus, ziemnowodny ssak jajorodny z rodziny o tej samej nazwie, zaliczany do stekowców, o ciele spłaszczonym, pokrytym ciemnobrązowym futrem, szerokim ogonie i pysku… … Słownik języka polskiego
fazować — ndk IV, fazowaćzuję, fazowaćzujesz, fazowaćzuj, fazowaćował, fazowaćowany «ścinać ukośnie lub półokrągło krawędzie niektórych przedmiotów» Fazować belki, styki blach. Fazowane brzegi okładek książkowych. Fazowane lustro … Słownik języka polskiego
gafel — m I, D. gafla; lm M. gafle, D. gafli żegl. «drzewce biegnące ukośnie w stosunku do masztu, ruchome, służące do podnoszenia czworokątnego żagla» ‹z hol.› … Słownik języka polskiego
gałązkowy — przym. od gałązka ∆ Haft gałązkowy «haft o ukośnie kładzionych ściegach w kształcie stylizowanej gałązki» … Słownik języka polskiego
